در دنیای مدرن امروز که مرزهای جغرافیایی مانع ارتباط فرهنگ و مناسبات اجتماعی نمی شود و  جهانی شدن در بستر ارتباطات معنی یافته صحبت از تعصبات قومی و قبیله ای بدون تفکر ، اندیشه و عقلانیت دیگر جایگاهی ندارد اما جهانی کردن فرهنگ ایل و طایفه تحت عنوان فرهنگ منطقه ایی فرصت مناسبی برای تبادل فرهنگی است. آنجا که هنجارهای اجتماعی،رسوم،تولیدات فرهنگی،همبستگی اجتماعی،تمدن،تاریخ ،هنر و دهها شاخص دیگر را برای لرستان و ایلاتش می توان شمرد و دفاع کرد.

 ایل بالاگریوه به عنوان یکی از ایلات لرستان در عین تکثر گرایی طوایف و تیره های مختلف در منطقه خواستگاه فرهنگ اصیل لرستان و هنجارهای اجتماعی منحصر بفرد از لرستان تا خوزستان سیطره تاریخی داشته . بزرگانی در طوایف و تیره های مختلف در سطح ملی ، منطقه ایی و حتی بین اللملی در زمینه های فرهنگی،اقتصادی،اجتماعی،سیاسی در دامان خود پرورش داد و در کنار فرزندان ایران زمین مایه آبروی کشور شدند.ایل! بزرگانی را در حافظه خود از ادوار گذشته ثبت کرد که حالا دیگر نیستند و ایل در حسرت حضورشان مانده؟!پیر فاک را صبر بسیار باید !! تا چون بزرگان  پا به عرصه حیات بگذارند.

اما غرض از آوردن این مقدمه بیان یک مسئله اجتماعی است که از سال قبل با نزاع طوایفی از استان آغاز شد زمستان 97  درگیری خونین طایفه ایی در  جنب پمپ بنزین ماسور منجر به قتل دو نفر و زخمی شدن تعدادی از افراد درگیر شد.سوم فروردین  روبروی شهرک صنعتی شماره یک درگیری منجر به قتل یک جوان شد.

آنان که با هنجارها و فرهنگ  لرستان آشنایی نسبی داشته باشند می دانند که این حوادث یعنی بحران و افزایش دامنه نزاع به بستگان و اقوام دیگر، این همان نقطه ضعف فرهنگ ماست که با گذشت سالها هنوز ترمیم نشده و هرز گاهی خود را در زمینه های فرهنگی،اجتماعی ،اقتصادی و سیاسی نشان می دهد و آثار ناگوار آن متوجه توسعه استان و کشور می شود.مصداق بارز آن انتخابات شورا ی شهر،مجلس و...

امروز در غفلت مسئولین امنیتی استان و سهل انگاری مدیران مسئول شاهد اتفاقات ناگوار در جنوب خرم آباد (تیراندازی شبانه و روزانه،آتش زدن منازل مسکونی،درگیری مسلحانه و....) هستیم مسئله ایی که ممکن است سالها ادامه داشته باشد

اگرچه این قبیل نزارع و درگیری طایفه ایی در سایر نقاط کشور هم اجتناب ناپذیر است و نه اولین است و نه آخرین!! اما جای یک نکته اساسی بسیار خالی است و آن عدم دخالت نیروی های اجتماعی و افرادی است که دایه بزرگی دارند و از پله های مسئولیت اداری بالا رفته و تبدیل به چهره های شاخص استانی و ملی شده اند و اکنون سودای وکیل شدن دارند آنهم با شناسنامه بالاگریوه اینان یا بزرگ نیستند؟؟! و در نقاب مدیران ادعای بزرگی دارند یا رسم بزرگی را نیاموختند!!

آتشی که در نطفه می توانست خاموش شود عده ایی آتش بیار معرکه شدند و بجای صلح و دوستی و سازش دوباره آتش نزاع شعله ور شد اینبار با 5 قربانی دیگر؟!

درس عبرتی از فرهنگ بالاگریوه برای بزرگ ماندن

اواسط دهه 60 در سنین نوجوانی همراه یکی از بزرگان بالا گریوه با یک مینی بوس به مراسم ختم بزرگی دیگر از ایل رفتیم .تابستان گرم خوزستان و رفتن بر سر آرمستان آن زمان که امکاناتی چون سایه بان وجود نداشت پیدا کردن یک درخچه و سایه اندکی دشوار بود به رسم ادب بزرگ ما ما را در سایه ایی با احترام نشاندند و ما هم کنارش، مدت کوتاهی گذشت گروهی دیگر آمدند و بزرگشان پیشاپیش آنان عصا زنان جلو آمد و آیین به جا آورد و جلوی آفتاب ایستادند بزرگ مرد ما از جا بلند شد و به پیشوازش رفت دستش را گرفت و بر جای خود نشاند وقتی از همراهان پرسیدم این پیرمرد کیست که این چنین تکریم شد گفتند این قاتل پدر همین کدخدای ماست؟همان جا پی بردم مردان بزرگ در گذشته بدون دلیل بزرگ مرد و جاودان نشده اند.

حالا ایل چشم انتظار بزرگ مردانی است تا با دلسوزی و مسئولیت اجتماعی از خود بگذرند تا لرستان و ایل با فرهنگ غنی بماند
.

بهنام فرو تن نیا

کارشناس ارشد علوم اجتماعی