چاپ

به گزارش پایگاه خبری تمدن لر ، به مناسبت یکمین سالگرد عزت مهندسی لرستان زنده یاد مهندس فیلی سعید بارانی رئیس سازمان نظام مهندسی ساختمان لرستان در یادداشتی نوشت:

به قول مرحوم سهراب سپهری؛ و نترسیم از مرگ، مرگ پایان کبوتر نیست....

چرا که مرگ حق است و تغییری شگرف ازین سوی به آن سوی.دریچه ایست به جستجوی دگر، آن هم پس از فراز و فرود بسیار در دنیائی ملتهب و پر از تضادها،خوبیها، بدیها و زشتی ها،آن هم از بدو تولد تا پایان زندگی.

سهراب با تمام ذوق شاعرانه و احساس نابش مرگ را برای ما حتی برای لحظاتی شیرین می نماید و این پایان کبوتر نبودن مرگ درنزد سپهری در مورد انسانهائی که مشق انسانیت را تا قبل از مرگشان به نحو شایسته ای هِجی می کنند،بیشتر خود را نمایان می کند.

انسانهائی مانند "زنده یاد مهندس فیلی" با تمام فراز و فرودهای زندگی شخصی، اجتماعی و حرفه ای، مرگشان پایانشان نبوده و نیست.

این سخن به گزافه بیان نشده و نمی شود، چون که برآیند زندگی ایشان در سالهای پایانی عمرشان و طی یک سال گذشته نشان دهنده این است که موافقان و مخالفان گذشته و حال (پندار،گفتار و رفتار) مرحوم مهندس فیلی، او را نه تنها یک سرمایه انسانی، اجتماعی،تخصصی و حرفه ای می دانند بلکه در حال حاضر و زین پس او را یک "سرمایه نمادین" برای این دیار زخمی تلقی می کنند و همین برای قضاوتهای نیک و ناقصمان از بدو زمان شناخت ایشان کافیست.

تاکید هم می شود که اگر به قول معروف تنها صدا، یاد و خاطره از کسی که دیگر در بین ما نیست می مانَد، صدا ،یاد و خاطره زنده نام عزت فیلی خوش الحان است و حداقل شاخص این خوش الحان بودن نهادینه شدن مثَل معروف با دوستان مروت، با دشمنان مدارا در وجود ایشان است.

اگر بخواهیم خصوصیت بارز زنده یاد فیلی را تا حدودی که قلم و صفحه اجازه می دهد تبیین کنیم که قبلترها نیز به آن پرداخته شده است و تکرار مکرر آن اتفاقا ضرورت دارد، همین موضوع مروت، مدارا و انصاف است که در یک اصطلاح خاص از آن به عنوان رواداری یاد می کنم.

زنده یاد مهندس فیلی در بین خیلی از بزرگان هم نسل خویش روادار بود و به عبارت ساده تر اهل مدارا با افکار و سلایقی که به درست یا نادرست در مقابل او بودند و بعدها چه در پنهان و چه در آشکارا از مهندس عزت اله فیلی به نیکی یاد کرده و می کنند،حتی اگر به او نیز نقدها داشته و یا دارند.

موضوع رواداری (مدارا) مساله مهمی است که همه ما با هر تیپ شخصیتی،تشکیلاتی،اجتماعی، حرفه ای و حتی سیاسی باید به آن عنایت ویژه ای داشته باشیم و به سادگی از کنارش عبور نکنیم؛ چراکه هنریست که به آسانی از هرکسی بر نمی آید و باید یک فرد با تمام کش و قوسها در زمان خودش به پختگی شخصیتی در ارتباط با اطرافیان رنگارنگش رسیده باشد که با تمام مشقت ها بتواند روادار باشد و بماند.

این ‌مهم یکی از خصوصیت های بارز بنیانگذار سازمان بوده و این نشان می دهد که اگر در وجود ایشان صفات مدارا نبود، این ظرفیت سترگ را نمی داشت که موسس یک سازمان حرفه ای ،تشکیلاتی مانند نظام مهندسی ساختمان و کانون کارشناسان رسمی دادگستری باشد که جمع زیادی از نخبگان در آن حضور دارند و در حال حاضر نتیجه تلاشها و کوششهایش را به وضوح مشاهده می کنیم.

رواداری(مدارا) در جامعه امروزی ما ضرورتی مهم است که با حضور و بروز شخصیت ها و سرمایه های انسانی مانند زنده یاد مهندس فیلی می تواند کمک شایانی به تحمل یکدیگر و دگراندیشانی کند که مانند ما نیستند و مانند ما فکر نمی کنند و این روادار بودن بیشتر آنجا ارزشمند است که سنبه قویتر باشد و گرنه بدون سنبه داشتن حرف از مدارا که هُنر انسان روادار نیست.

در پایان به بهانه یکمین سال فقدان "مرد مروت و مدارای" مهندسان لرستانی که آوازه مرامش در سطح کشور به نیکی پیچیده، امیدواریم بتوانیم این موضوع اساسی را در بین مهندسان و با عمق گسترده تری در جامعه امروزی به روشها و شکل های متنوعی نهادینه کنیم،باشد که صدا و یادی از ما نیز بماند. شاید.....