در طول تاریخ بشریت، انسان‌هایی بوده‌اند و هستند که از گران‌قدرترین هدیه‌ی الهی به ودیعت گذاشته شده در کالبد آنها، به‌راحتی صرف‌نظر کرده و این گوهر ارزشمند«جان» را در نهایت آگاهی و اخلاص با خالق خویش معامله نموده‌اند که خداوند متعال در قرآن کریم «سوره توبه آیه111» به این موضوع مهم اشاره دارد.
چه معامله‌ای را می‌توان سراغ داشت که خریدار آن خدای متعال و فروشندگان آن افراد پرهیزکار و صالح و متاع مورد معامله نیز جان آدمی گران قیمت‌ترین کالای زندگی باشند. تجارت بسیار بزرگی که هر سه وجه آن یعنی خریدار، فروشنده و کالای مورد معامله در نهایت کمال و پسندیده‌ترین حالات ممکنه خود قرار دارند. وه! که چه سعادتی! «خوشا به حال آنانی که در این قافله نور جان و سر دادند.»
شهدا همان انسان‌های بزرگ و ارزشمندی هستند که برای جلب رضای معبود از همه‌ی هستی و حق حیات خود در این دنیای فانی گذشته و از نثار عزیزترین سرمایه‌ی خود در راه جانان، دریغ نکرده‌اند.در این میان برخی از این انسان‌ها ناشناخته و گمنام باقی می‌مانند.
گمنامی و گمنام بودن در سیره، روش و منش اسلامی از فضیلت والا و خاصی برخوردار بوده و روایات بسیاری درباره انسان‌هایی که خود را به چنین خصلتی ملزم دانسته‌اند، آمده است. بزرگان دینی نیز در سیر و سلوک و شیوه عملی خود، گمنامی را شعبه‌ای از خلوص در عمل و نیت می‌پنداشتند و همواره برای تقرب به خداوند متعال از این اصل اساسی بهره می‌جستند.
سال‌ها از پایان جنگ گذشته، اما برای خانواده‌های جاویدالاثرها و مفقودان انتظار هنوز پایان نیافته است و حالا این انتظار با خونشان عجین شده است.
شهیدان گمنام، نامدارترین مخلوق خدا به عنوان الگوهایی از صداقت، شجاعت و وفاداری، در قلب ملت ایران جای دارند. آنها به ما می‌آموزند که در زندگی روزمره نیز باید با روحیه ایثار و خدمت به دیگران، به دنبال تحقق آرمان‌های انسانی باشیم. یاد این شهیدان، همواره ما را به سمت تعالی و پیشرفت سوق می‌دهد و ما را به یاد می‌آورد که برای ساختن جامعه‌ای بهتر، باید از خودگذشتگی و فداکاری را سرلوحه کار خود قرار دهیم.