عده ای امروز می گویند ازکرونا نترسید، اما آنرا جدی بگیرید.

این حرف درستی است. درفرهنگ بومی ما لرها  و ایرانی ها یک زبانزد بسیار زیبا هست که می گوید: « ترس برادر مرگ است».

این را همه قبول داریم اما، این درشرایطی است که نترسیدن به جدی نبودن نیانجامد.

آیا فکرنمی کنیم امروز درخیلی از موارد و درمیان خیلی از افراد، حس نترسیدن (که حس خوبی است) به نوعی خودرا شجاع پنداشتن وگستاخی در مقابل خطر (که حس بدی است) تبدیل شده است؟

تمام فرهیختگان، عالمان فن پزشکی و...... دردنیا، به این نتیجه رسیده اند که تنها راه رهایی جهان و ازچنگال بلای کرونا، ماندن درخانه و یا درصورت ضرورت خروج از خانه به هرعلتی، رعایت پروتکل های بهداشتی است که دنیا برآن اجماع کرده و رعایت اصولی در این رابطه را لازم دانسته اند.

اما، حرف این است که اولا اغلب ما، کم و بیش از خانه بیرون می آییم و جالب است که همیشه هم برای خودمان توجیه هایی داریم که خود را با آن توجیه ها فریب می دهیم و سعی می کنیم دیگران را قانع نماییم.

واقعیت این است که امروزه بی توجهی به این موضوع علاوه براینکه خودمان را دربرابر خطری جدی قرارمی دهد بلکه این بلای بالقوه را درجامعه گسترش می دهد و ما باید تکلیف خود را رو شن کنیم که اگر درقبال جامعه احساس مسئولیت نمی کنیم، لا اقل، نسبت به خود و خانواده و فرزندان و اقوام خود به تکلیف عمل نماییم.

به عقیده نگارنده، امروزه درجامعه ما، حس نترسیدن به بی پروایی درمقابل خطر تبدیل شده است، موضوعی که هشدارمی دهد ممکن است حضورکرونا درمیانمان به یک خطر طویل المدت بیانجامد و خدای نکرده دربلادمان جاخوش کند.

راه دوری نرویم. در همین خرم آباد، روزانه با مردمی روبرو می شویم که درمعابر، درسوپری ها و مغازه ها، در دارو خانه ها و...... هیچیک ازاصول ایمنی در مقابل کرونا را جدی نمی گیرند. گاهی در یک مغازه 12 متری که نصف فضای آن قفسه است از سه تا دَه نفر را می بینیم که فشرده برای خرید جمع شده اند و آقای فرو شنده نیز بی هیچ حفاظ ایمنی بدون ماسک ودستکس و....... بی مهابا، با هم مراوده پول وکارت خرید می کنند وگاه سر درگوش یا رو در رو ازفاصله نزدیک بر سرقیمت یا کیفیت اجناس صحبت می فرمایند.

این یعنی ما در مقابل تهدید لاقید یا گستاخ شده ایم.

درچنین شرایطی باید مدیران و برنامه ریزان جامعه (بخصوص برای افراد بی تفاوت) مقررات و ضوابط سخت گیرانه تری وضع کنند تا از مردم وجامعه حفاظت نمایند.

و حال که بنا شده است از روز شنبه 23 فروردین محدودیت ها برای دسته ای از مشاغل و صنوف بر داشته شود، انتظار می رور به منظورکنترل ویروس چموش کرونا نظارت دقیق ازسوی ادارات و مدیریت های مسئول اعمال شود و اجازه ندهند برخی افراد برداشتن محدودیت را به منزله از بین رفتن کرونا بدانند و عملا جامه را درمعرض تهدید جدی قرار دهند.

شنبه روز آزمونی بزرگ است

صنوفی که محدودیت فعالیتشان برداشته می شود باید آزمون پایبندی به مقررات ایمنی درمقابل کرونا بدهند و ما مردم هم آزمون مسئولیت درمقابل خود، خانواده وجامعه مان.

فراموش نکنیم هرچند درمقابل خطر نباید ترسید که ترس برادر مرگ است اما، باید آماده، مسلح و درفکر بهترین تدبیرها بود، بخصوص درمصاف با کرونا. دشمنی که ما او را نمی بینیم و اودرتکاپو که در ما نفوذ و مبتلایمان کند.

یادداشت: عزت اله چنگایی/ مدیر مسئول  هفته نامه بامداد لرستان