چاپ

اسفندماه هم به پایان رسید ماهی که هفته منابع طبیعی در فضای آن جایگاه ویژه ای دارد، هفته ای که برفرهنگ زیبای درخت کاری استوار است و امسال نیز درحالی گذشت که به جای تصوری سبز یک تضاد برپایه تصویری خشن از عرصه طبیعت منعکس کند.

البته از فرهنگ درخت کاری که چه عرض شوداز رسم مسخره وچندساله آکالیپتوس کاری در زادگاه خودمان که بگذریم،این هفته برای کسانی که در لرستان درک عمیق تری از محیط زیست و خشونت ویرانگر صنایع معدنی وتغییرکاربری های مخرب درحق طبیعت آگاه هستند جز درماندگی دردآور درنجات طبیعت چیزی ندارد.

نمونه های فراوانی وجود دارد تا ثابت شود هفته منابع طبیعی در سرزمین ما یعنی تضاد.

عکسها واخبار زیادی درآرشیو رسانه ها موجود است از درخت کاری مسئولین محترم در حیطه فعالیت شرکت های مختلف صنعتی وتغییرکاربری هایی که از پدیده خشن ودلخراش کوه خواری وتپه خواری تغذیه می کنند‌.

ظاهرا هیچکس زورش به قلدری صاحبان این شرکت هاو صنایع معدنی مخرب نمی رود: کجای جهان متمدن پیش چشم مردم با بلعیدن کوه ها وتپه ها ومعدن فروشی وده ها شکل از تغییرکاربری برای فعالیت های صنعتی ... به بهانه شکلی از توسعه اقتصادی که با آمایش سرزمینی ما هم سازگارنیست ، به وسیله کاشت دونهال براین نابودی تدریجی یک سرزمین پرده می پوشند ؟

ضعف وحتی نبود جامعه مدنی برجای خود، ترس وعدم جسارت دراندک فعالان محیط زیست ورسانه های محلی به دلیل وحشت از گله مندی و تهدید صاحبان خود معدنکاران وصنایع مخرب را نیزاضافه کنید؛ ظاهرا تا چیزی روی سر مردم ما خراب نشود برای کسی اهمیتی ندارد که به چه حقی مدیران یک استان والبته دستگاه منابع طبیعی ومحیط زیست کوه ها و تپه ها را در اختیار عده قلیلی قرار می دهند تا با بلعیدن ونابودی آنها جیب خودرا پرکنند آن هم به قیمت زشت کردن چهره زیبای طبیعتی که در صورت نابودی دیگر قابل بازگشت نیست.

به راستی چرا کسی نمی پرسد به چه حقی عرصه منابع طبیعی یک کشور ، استان وشهرستان که متعلق به همه ما مردم است دراختیار یک نفر به نام اشتغالزایی کاذب برای فقط چندنفر گذاشته می شود؟ و از همه بدتر چرا هیچکس به این تضاد نمی اندیشد که چرا با نهال کاری برکوه ها وتپه های بلعیده شده می خواهیم سرشت زندگی را فریب دهیم؟ حال آنکه غایت زندگی در طبیعت بکر ودست نخورده می گذرد.

بپذیریم کوه خواری وتپه خواری، تغییرکاربری عرصه های طبیعی وحتی اراضی کشاورزی و... تاخت وتازلودرهاو ماشین آلات سنگین در قلمرو محیط زیست جز کشتن طبیعت و تبدیل کردن آن به جسدی تکه تکه شده چیزی نیست و کاشت چند نهال که رشدی آنچنانی هم براین ویرانه ها ‌نخواهند داشت یعنی کاشت درختی عقیم برجسد طبیعت به مصداق این بیت : ((به جای بد درختی می نشانم.))

به هرروی این سال مخرب درحق طبیعت هم که گذشت در 1400 اگر جسارت اعتراض به این تخریب ها را نداریم لااقل باکشت نهال برجسد طبیعت سرشت زندگی را فریب ندهیم و مثل سالهای گذشته به شعور کسانی که از این تضاد زیست محیطی آگاهند ،توهین نکنیم.

باز در این زمینه خواهم نوشت

یاداشت: رضاجودکی نژاد/پایگاه خبری تمدن لر