بزرگنمایی:
فرزانه علیخانی، معلم لرستانی با دریافت وام اقدام به خریداری ۱۵ تبلت برای دانش‌آموزان مناطق محروم کرد.
به گزارش پایگاه خبری تمدن لر به نقل از روابط عمومی اداره‌کل آموزش و پرورش لرستان، در روزهایی که کرونا اقتصاد را دگرگون کرد و روزانه با خبرهای بد کرونایی دست و پنجه نرم می‌کنیم، کم نیستند افرادی که با شنیدن روایت ایثارشان، چراغی در دلمان روشن می‌شود، چراغی از جنس امید ...
معلمانی که فقط به فکر عبور خود و خانواده‌شان از بحران کرونا نیستند، معلمانی که روی کرونا را کم کردند...
در این میان فرزانه علیخانی از همان دسته آدم‌های نیکوکاری بود که در کنار سرپرستی و حمایت ماهیانه 15 کودک، اوایل مهرماه هر سال دغدغه کودکانی را داشت که باید با لباس و لوازم‌التحریر نو به مدرسه می‌رفتند. نگران بود نکند کودکی به خاطر فقر و محرومیت با کوهی از غم مهرش را شروع کند...
همت می‌کرد و با کمک دیگر دوستانش برای صدها دانش‌آموز کیف و لوازم‌التحریر تهیه می‌کرد، باید صدها پسر و دخترش با لباس فرم نو به مدرسه می‌رفتند...
حالا هم که کرونا آمد، روی کرونا را کم کرد و با گرفتن وام، 15 تبلت برای دانش‌آموزان مناطق محروم خریداری کرد، خنده‌ای که روی لب‌های دانش‌آموزان محروم با دیدن تبلت‌ها نقش می‌بست، می‌ارزید که از این پس تا سه سال قسط خرید تبلت‌ها را بدهد و این است روایت خوبان.
مدرسه در خانه خانم معلم؛ جلوه‌ای دیگر از ایثار معلمان لرستان
فریبا کوشکی، معلم پایه اول و دوم دبستان آزادگان چاه شوره از توابع منطقه طرهان زندگی در این روستا را به فال نیک گرفت و در دوران کرونا که مدارس تعطیل شد، کلاس‌های حضوری را برقرار کرد.
وی هم مثل همه اول از شاد شروع کرد، کلاس 13 نفره‌اش به سه نفر در شبکه شاد کاهش یافته بود، بقیه گوشی هوشمند نداشتند، حتی آنهایی هم که داشتند نمی‌توانستند به درستی از آن استفاده کنند، روستا تا حدودی در نقطه کور آنتن‌دهی قرار داشت و اینترنت ضعیف بود.
خانم معلم ساکن روستا بود و تصمیم گرفت پس از آشنایی شاگردان با پروتکل‌های بهداشتی، کلاس‌های درس حضوری را دوباره برقرار کند، اولین کلاس‌ها را در حیاط خانه‌اش و به صورت انفرادی تشکیل داد.
رفته رفته والدین به او اعتماد کردند و تعداد دانش‌آموزان بیشتر شد، خانم معلم هم پس از هماهنگی با خانه بهداشت روستا، ماسک، الکل و دستکش یک بار مصرف تهیه کرد و حیاط مسجد روستا، به مدرسه جدید تبدیل شد.
دو کلاس جداگانه برگزار شد پایه اول با هشت دانش‌آموز در نوبت عصر و پایه دوم با پنج دانش‌آموز در نوبت صبح تحصیل کردند و خانم معلم که نگذاشته بود شاگردانش از دفتر و قلم‌هایشان دور بمانند در تمام این مدت آنها را با تلاش و پیگیری بسیار حفظ کرد تا اینکه مدارس زیر 50 نفر باز شد و مدرسه کوچک روستا هم که دلش برای دانش‌آموزان تنگ شده بود، آغوش باز کرد و کلاس‌های درس دوباره در آن برپا شد./ایکنا