بزرگنمایی:
نخبگان هر جامعه ای علاوه بر بالا بردن سطح علمی و کیفی زندگی اجتماعی و آسیب شناسی آن، نسل پروری را در کارنامه خود دارند.
نخبگان هر جامعه ای علاوه بر بالا بردن سطح علمی و کیفی زندگی اجتماعی و آسیب‌‌شناسی آن؛ نسل پروری را در کارنامه خود دارند. در خرم آباد نیز دکتر مهرداد در نسل پروری با متدولوژیی آکادمیک صاحب کرسی‌ست. و این نسل پروری توامان شده است به حسن خلق و ریزرفتاری‌های پسندیده بومی که از او چهره‌ایی مردمی و دوست داشتنی منحصر به‌فردی خلق کرده است. مهرداد موصوفی مزین به اوصاف علمی و رفتاری‌ست.
اداره کل فرهنگ و ارشاد استان لرستان چند مدتی‌ست به تجلیل از مفاخر قومم پرداخته، نقدهایی چه از حیث ساختاری و چه از حیث نیت و غایت این تجلیل‌ها متواتر بوده و هست اما در کل نمره قابل قبولی را می‌توان به آن داد. ترویج فرهنگ تجلیل از زنده‌ها خود حداقل‌ترین چهره نیکوی این همایش‌هاست.
اینکه بسیاری از اهالی فرهنگ در مکانی به تقدیر از عمری تلاش علمی و نسل‌پروری استاد حسین مهرداد کسی که به حسن خلق شهره است و سرآمد حفظ دیسپلین اجتماعی‌ست و صد البته متکی به هنجار‌ها و ارزش‌‌های فرهنگ لر و باورمند به ظرفیت‌های زبان لری به شکل عملی، امری نیکو و شایسته است.
اما نکته‌ای که در این گردهمایی مغفول ماند اینکه تجلیل یعنی قدردانی از تمامی ساحات و وجوهات یک فرد.
مهرداد علاوه بر عمری مشق انسانیت به شکل اعم، فردیست علمی، دانشگاهی، اخلاقی، هنرمند و باورمند به ارزش‌ها و مفاهیم بومی
در همایش تجلیل او ما تم خاطره گویی را در تمامی سخنرانی‌ها دیدیم خاطره‌هایی از حسن خلق او
و اگر بودند کسانی در آن محفل که با او معاشرت نداشته‌اند دستاوردشان از آن محفل این بود که مهرداد انسانی‌ست که در زبانش لری و فارسی توامان است. ساده زیستی‌ست که در مسافرت کیف کوچکی به همراه دارد.انسان منظمی‌ست که ساعات ورود و خروج اداری‌اش قابل تحسین است. معلمی‌ست که کت و شلوار اتوکشیده دارد و صدای گرم محفلی برای آواز و خیلی کلی فردی علمی‌ست.
با خودم گفتم ای کاش
ای کاش
ای کاش در این محفل ترسیم وجوهات علمی او و متدهای نسل‌پروری‌اش آنگونه که شایسته تجلیل است، ترسیم می‌شد.
چرا که چه بسیار افرادی را می‌شناسم با اوصافی که در این همایش گفته شد اما مهرداد نیستند. مهرداد یک شخصیت علمی‌ست و در این همایش از آن ساحت مغفول ماندیم. در همایشی که با همدلی ادارات و هنرمندان و دانشگاهیان و اهالی مطبوعات همراه بود اما خروجی ضعف ساختاری‌اش، دستمریزاد عرفی بود نه دانشگاهی که ویژگی غالب اوست.
یادداشت:نرگس سپه وند